นิทานสีขาว...ดร.อาจอง ชุมสาย ณ อยุธยา

> > มีร้านค้าแห่งหนึ่งติดประกาศขายลูกสุนัข
> > ๗ ตัว เมื่อรู้ข่าว
> > ก็มีเด็กๆ
> > แวะเวียนเข้ามาเล่น
> > มาชมลูกสุนัขทุกวัน
> > แต่ก็ยังไม่มีใครตกลงใจซื้อ
> > เพราะเป็นสุนัขพันธุ์ดี
> > มีราคาค่อนข้างแพง
> >
> >
> >
> >
> > วันหนึ่ง
> > ขณะที่เจ้าของร้านกำลังยุ่งอยู่กับการขายของอื่นๆ
> > ให้แก่ลูกค้าในร้าน
> > เด็กชายหน้าตาน่าเอ็นดูคนหนึ่งก็มากระตุกชายเสื้อเขา
> > เขาก้มลงมอง
> > และถามว่ามีอะไรให้ช่วยหรือไม่
> >
> >
> >
> >
> >
> >
> > เพื่อนของผมบอกว่าที่ร้านของคุณอามีลูกหมาขาย
> > ผมอยากเลี้ยงลูกหมาสักตัว
> > พ่อแม่ก็อนุญาตแล้ว
> > ขอผมดูลูกหมาของคุณอาหน่อยได้ไหมครับ?
> > เด็กบอกอย่างสุภาพ
> >
> >
> >
> >
> >
> >
> > อ๋อ ได้สิหนู พวกมันกำลังนอนเล่นอยู่หลังร้านน่ะ
> > เจ้าของร้านกล่าวอย่างยินดีแล้วผิวปากเรียกสุนัขทั้งเจ็ดออกมา
> > เด็กชายยิ้มร่าเมื่อเห็นลูกสุนัขวิ่งตุ้ยนุ้ยออกมาทีละตัวเขานับ...แต่ก็มีแค่หกตัวเท่านั้น
> >
> >
> > ไหนว่ามีเจ็ดตัว
> > มีคนซื้อไปตัวหนึ่งแล้วหรือครับ?
> > เด็กชายถาม
> >
> >
> >
> >
> >
> >
> > เจ้าของร้านตอบว่า
> > อ๋อ เปล่าหรอกหนู
> > ยังไม่มีใครซื้อไปเลยสักตัว
> > เพียงแต่ตัวสุดท้ายขาหลังเขาไม่ดี
> > มันก็เลยต้องคลานออกมา
> > วิ่งมาพร้อมกับพี่ๆ
> > ของมันไม่ได้
> >
> >
> >
> >
> >
> >
> > สิ้นคำเจ้าของร้าน
> > ลูกสุนัขตัวที่เจ็ดก็คลานออกมา
> > ขาหลังทั้งคู่ของมันลีบเหลือนิดเดียว
> > มันต้องใช้ขาหน้าลากพาร่างกายออกมาจากหลังร้าน
> >
> >
> >
> >
> >
> >
> > ลูกสุนัขมองมาทางเด็กชายแล้วครางงี้ดๆ
> > เห็นได้ชัดว่ามันพยายามคลานมาหาเขา
> > หางของมันกระดิกดุ๊กดิ๊กๆ
> > อยู่ตลอดเวลา
> > มันคลานเข้าไปเลียรองเท้าของเด็กชาย
> > ท่าทางจะชอบเขามาก
> >
> >
> >
> >
> >
> > เด็กชายหัวเราะแล้วอุ้มมันขึ้นมา
> > ก่อนจะถามเจ้าของร้านว่า
> > หมาตัวนี้ราคาเท่าไรครับ?
> >
> >
> >
> >
> >
> > ปกติ
> > อาบอกขายอยู่ตัวละสองพันบาทนะ
> > เจ้าของร้านตอบ
> > เด็กชายนิ่งอึ้งไปก่อนจะล้วงกระเป๋าหยิบเงินออกมานับเขามีเงินอยู่เพียงสี่ร้อยห้าสิบบาทเท่านั้น
> >
> >
> >
> >
> >
> > ผมมีเงินไม่พอซื้อหมาตัวนี้
> > เด็กชายพึมพำอย่างเศร้าใจ
> > เจ้าของร้านรีบบอกทันทีว่า
> >
> >
> >
> >
> >
> > โอ๊ะ! หนู ถ้าหนูอยากได้หมาตัวนี้ไปก็เอาไปเถอะ
> > ไม่ต้องจ่ายเงินหรอก
> > อายกให้หนูฟรีๆ
> > ไปเลย
> > เด็กชายฟังเจ้าของร้านแล้วชะงักไป
> > ก่อนจะถามกลับไปอย่างไม่พอใจว่า
> >
> >
> >
> >
> >
> > ทำไมครับ ทำไมถึงบอกว่าไม่ต้องจ่ายเงินถ้าจะซื้อหมาตัวนี้?
> >
> >
> >
> >
> >
> > ก็อย่างที่หนูเห็นอย่างไรล่ะ
> > ลูกหมาตัวนี้มันติดมาพร้อมๆ
> > พี่ๆ
> > น้องๆ ของมัน
> > และอาก็ไม่คิดว่าจะขายมันอยู่แล้ว
> > เพราะมันพิการ วิ่งก็ไม่ได้
> > กระโดดก็ไม่ได้ ความจริง
> > อาไม่อยากให้หนูได้ของมีตำหนิอย่างนี้ไปนะ
> > ลองดูตัวอื่นดีไหม?
> >
> >
> >
> >
> >
> >
> > เด็กชายเม้มปากแน่นก่อนจะพูดว่า
> > คุณอาดูอะไรนี่สิครับ
> > ว่าแล้วเขาก็ดึงขากางเกงทั้งสองข้างขึ้น
> >
> > เจ้าของร้านจึงได้เห็นว่าขาของเด็กชายคนนี้เล็กลีบเช่นเดียวกับขาหลังของลูกสุนัข
> > แต่ที่ทำให้เขายืนอยู่ได้
> > ก็เพราะมีขาเทียมช่วยพยุงเอาไว้
> >
> >
> >
> >
> >
> >
> > คุณอาครับ
> > ขาของผมก็ลีบใช้การอะไรไม่ได้เหมือนกัน
> > ผมเดินช้ากว่าเพื่อนคนอื่นๆ
> > วิ่งก็ไม่ได้
> > กระโดดก็ไม่ได้
> > อย่างนี้ผมก็เป็นคนไร้คุณค่าหรือเปล่าครับ?
> >
> >
> >
> >
> > เจ้าของร้านนิ่งอึ้งไป
> > ความรู้สึกผิดแล่นปราดเข้าสู่หัวใจของเขา
> > เด็กชายปล่อยขากางเกงลงแล้วพูดต่อว่า
> > ผมจะซื้อสุนัขตัวนี้ในราคาสองพันบาทเท่ากับลูกหมาตัวอื่นๆ
> > แต่ว่าผมมีเงินไม่พอ
> > ถ้าผมจะอ้อนวอนคุณอา
> > ขอผ่อนราคาของลูกหมาตัวนี้เดือนละหนึ่งร้อยบาททุกเดือน
> > จนครบสองพันบาท
> > คุณอาจะว่าอย่างไรครับ?
> >
> >
> >
> >
> > เจ้าของร้านน้ำตาไหลริน
> > ทรุดตัวลงตรงหน้าเด็กชาย
> > และกอดเขาไว้ด้วยความประทับใจ
> > พลางกล่าวขอโทษขอโพยในสิ่งที่ตนได้ทำผิดพลาดไป
> > เขาบอกว่าไม่ขัดข้องที่จะให้เด็กชายผ่อนค่าตัวของลูกสุนัขตัวนี้
> > และกล่าวว่าถ้าสุนัขทุกตัวมีเจ้านายที่จิตใจดีอย่างเด็กชาย
> > พวกมันก็คงจะมีชีวิตที่เป็นสุขอย่างมาก.
> >
> >
> >
> >
> >
> >
> >
> >
> >
> >
> >
> >
> > ....................................................................................
> >
> >
> >
> > นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
> >
> >
> > อย่าตัดสินคุณค่าจากรูปลักษณ์ภายนอก
> >
> > ที่มา : FW MAIL
> > นิทานสีขาว
> > เล่าโดย
> > ดร.อาจอง ชุมสาย
> > ณ อยุธยา